Zamek ten jest posiadłością rycerskiego rodu Boliców (Bolczów lub Bolców). Pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1375 r. Został wzniesiony na skalistym występie, górującym nad doliną Janówki.

Przy jego budowie wykorzystano liczne tu, sięgające nieraz  20 metrów skałki granitowe. Zamek początkowo niewielki z czworokątną basztą i wydrążoną na środku dziedzińca cysterną stał się w okresie wojen husyckich (1419 - 1434) jednym z bastionów ruchu husyckiego na Śląsku. W 1433 r. był oblegany przez zbrojną wyprawę mieszczan świdnickich, został zdobyty i zburzony. Odbudowano go pod koniec XV w. i znacznie poszerzono m.in. o tzw. wielki dziedziniec, otoczony wysokim murem obronnym z basztą bramną. W latach 1537 - 1543 zamek należał do Justusa Decjusza, sekretarza króla Zygmunta Starego. Decjusz był też właścicielem posiadającej już prawa miejskie Miedzianki położonej nieopodal Janowic. W tym czasie zamek został ponownie przebudowany w stylu renesansowym, otoczono go fortyfikacjami i suchą fosą, (której resztki  zachowały się do dzisiaj) oraz dobudowano basteję bramną. W czasie wojny 30-letniej zamek został obsadzony wojskami cesarskimi i jak głosi legenda wskutek zdrady został opanowany przez Szwedów. Ich dziełem było wzniecenie w 1645 r. pożaru, który strawił drewnianą zabudowę, obracając zamek w zgliszcza. W okresie międzywojennym mieściła się tu przez jakiś czas gospoda. Obecnie zamek stanowi zabezpieczoną ruinę.