Zamek w Książu jest trzecim co do wielkości zamkiem w Polsce (po zamku w Malborku i Zamku Królewskim na Wawelu). Nazywany obecnie perłą Dolnego Śląska wybudowany został w latach 1288-1292 przez księcia świdnicko-jaworskiego Bolka I Surowego prawdopodobnie na miejscu dawnego grodu drewnianego. Przechodził przez ręce wielu właścicieli przez wieki swojego istnienia. Zamek odwiedziły m.in. takie znane osobistości jak: car Mikołaj, cesarz Franciszek Józef, Winston Churchill i wielu innych. Obecnie na zamku swoją siedzibę mają muzeum, restauracja i hotel. Dla turystów zostały wydzielone trasy zwiedzania po obiekcie poprzez Salon Zielony, Salon Biały, Salon Chiński, Salon Gier, Salę Maksymiliana, Salon Barokowy i Salę Rycerską. Warto tu też wspomnieć o ogrodach tarasowych, którymi można pospacerować wokół zamku.
Do zamku wchodzimy przez budynek bramny na dziedziniec zamkowy. Salon zielony zamku utrzymany jest w stylu rokoko. Dawniej salon ten zdobiły portrety antenatów i obrazy alegoryczne. Znajduje się tutaj oryginalny barokowy kominek z kartuszem w kluczu, wykonany z czerwonego marmuru. Sala Maksymiliana - nazwana tak na cześć hrabiego Konrada Ernesta Maksymiliana Hochberga, na polecenie którego powstała w XVIII w. barokowa część zamku. W Sali Maksymiliana przyjmowano arystokratów, polityków i artystów. Salon Biały - znajdują się tutaj XIX wieczne meble należące do ostatniej właścicielki na zamku księżnej Daisy von Pless. W salonie białym znajduje się kominek z różowego włoskiego marmuru, bogato zdobiony płaskorzeźbami. Jego boki stanowią dwa maszkarony, w kluczu waza, za wewnątrz żeliwne płyty utrzymujące ciepło. Salon Chiński - jego nazwa pochodzi od współczesnych tkanin ściennych przedstawiających spotykane często w sztuce Orientu motywy kwitnącej wiśni oraz pawie. W salonie chińskim znajduje się barokowy kominek wykonany z autentycznego czerwonego marmuru. Salon Gier, niegdyś ściany tego pomieszczenia zdobiły gobeliny przedstawiające historię Heleny i Parysa. W Salonie Barokowym zamku znajduje się autentyczny XVIII wieczny plafon - malowidło przedstawiające mitologiczną postać - boginię Florę Oprócz tego znajdują się też cztery narożne medaliony z amorkami zrekonstruowane w 1975 r. Wnętrze Sali Rycerskiej pokryte jest polichromią przedstawiającą herby rodów rycerskich i motywy roślinne. Prawdopodobnie w XVII w. powstał zalążek ogrodów tarasowych w Książu. W charakterze krajobrazowym ogrodów w Książu panowały pewne kierunki takie jak romantyczny i sentymentalny. Z nazwisk architektów ogrodów i budowli ogrodowych wymienia się tutaj przede wszystkim Tischeibaina. W latach 1491-1497 zamek stanowił własność króla czeskiego i węgierskiego Władysława Jagiellończyka. W 1509 r. zamek zostaje oddany pod zastaw rodzinie Hobergów (którzy potem zmieniają nazwisko na Hochberg). W 1605 Hochbergowie wykupują swoje dobra lenne, a zamek staje się wolną własnością dziedziczną rodu. W czasie wojny trzydziestoletniej (1618-1648) Książ ulega częściowemu zniszczeniu. W latach 1705-1732 – Konrad Ernst Maksymilian von Hochberg dokonuje barokowej przebudowy. W latach 20. XX w. rozpoczyna się powolny upadek Książa, spowodowany zapaścią finansową i problemami rodzinnymi Hochbergów. W czasie II wojny światowej zamek został przekształcony w siedzibę stanu przez Organizację Todt (organizacja utworzona w 1938 w nazistowskich Niemczech mająca za zadanie budowę obiektów wojskowych). Po 1945 r. zamek zostaje zdewastowany poprzez stacjonujące w zamku wojska radzieckie. W roku 1956 przeprowadzono pierwsze czynności zabezpieczające i remontowe obiektu. W latach 70. XX w. przystąpiono do prac renowacyjnych.
VideoZamek - interesujące podejście ze Starego Książa do Książa - emocje gwarantowane:
