Pałac/dwór w Wilkowie Wielkim  powstał z przebudowy wieży obronnej, która stała w tym miejscu w średniowieczu. Zbudował ją prawdopodobnie Dyprand von Reibnitz, który w 1478 roku według dokumentów był właścicielem wsi. W XVI w. wieku dwór znajdował się w rękach rodziny von Nimitz. Christoph von Nimitz rozbudował w stylu renesansowym wieżę, która w formie dworu przetrwała do dziś.

W latach 1640 - 1647 pałac/dwór wraz ze znajdującym się po południowo - wschodniej stronie folwarkiem przechodzą pod zarząd książąt brzeskich. W latach 1674-1685 wilkowskie dobra przeszły w ręce Heinricha von Zierotin. W latach 1696 - 1694 majątek z braku spadkobierców ponownie przechodzi pod zarząd książęcy. W wieku XVIII Wilków często zmienia swoich właścicieli (Edward von Golloway, rodzina von Gallard, Franz Weighard von Hoffmann, rodzina von Tschirsky). W tym samym wieku pałac/dwór zostaje częściowo przebudowany w stylu barokowym. W 1751 r. Karl Friedrich Pfeil z Przeczyna kupuje Wilków. W 1842 r. Juliusz von Koschembar zostaje właścicielem dworu. W latach 1853 - 1927 obiek pozostaje w rękach rodziny von Chappuis, dokonano wtedy ostatniej przebudowy dworu. Przed rozpoczęciem II wojny światowej właścicielem dworu/pałacu był Will Rodatz. Po wojnie w budynku pałacu/dworu mieścił się Ośrodek Hodowli Zarodowej. W chwili obecnej budynek nie ma swojego właściciela (jest wystawiony na sprzedaż).