Pierwsza pisemna wzmianka o Zebrzydowicach znajduje się w wykazie wsi płacących dziesięcinę biskupom wrocławskim z 1305 r. Pierwotnie zebrzydowicki zamek był budowlą obronną wzniesioną w stylu gotyckim o czym świadczą, datowane na XV/XVI w. zachowane fragmenty murów oraz jego dogodne do obrony ustyuowanie.

Pierwszym, znanym rodem władającym Zebrzydowicami był staropolski szczep Korniców. Ich następcami byli Liszkowie z Niemieckiej Lutynii właściciele Zebrzydowic w latach 1524 - 1583. W pobliskim kościele parafialnym znajdują się wspaniałe renesansowe epitafia Jerzego Liszki i jego żony Anny z Czelów. W wyniku licznych transakcji i działów spadku po kolejnych właścicielach  Zebrzydowic, wieś została podzielona na dwie części. Ten stan trwał od 1583 r. do 1747 r. Wtedy to utrwaliły się nazwy Zebrzydowic Dolnych i Górnych mające swe odbicie w miejscowym nazewnictwie do dnia dzisiejszego. Najświetniejszy okres zamku przypada na lata 1747 - 1888.  Wtedy to Zebrzydowice były własnością rodu baronów de Mattencloit dla których zebrzydowicki zamek był główną siedzibą. Z tego okresu datuje się też gruntowna przebudowa zamku, który wtedy zatracił cechy obronne na rzecz funkcji reprezentacyjno-mieszkalnych. Tak powstał, zachowany do dzisiaj (choć bez oficyny), zbudowany na rzucie prostokąta, piętrowy pałac w stylu niemieckiego baroku. Parter pałacu został oszkarpowany, co przypominało obronny charakter budowli. Pierwsze piętro oddzielone zostało gzymsem od przysadzistego przyziemia. Główną ozdobą frontowej ośmioosiowej fasady stał się przewyższający elewację ryzalit, z szeroką bramą na parterze, na piętrze ujęty parami płaskich filarów. W szczycie przyczółku umieszczono okrągły kamienny kartusz z herbami baronów de Mattencloit i von Beesów. Wokół herbów znajduje się nieczytelny napis dotyczący fundatorów oraz zatarta data, którą dotychczas określano na rok 1760. Całość budynku przykryta jest mansardowym dachem z dwoma symetrycznymi lukarnami. Pomieszczenia parteru wraz z dużą przelotową sienią posiadały sklepienia kolebkowe. Natomiast na piętrze pokoje były nakryte belkowymi stropami. Nie zachowały się przekazy o ówczesnym wyglądzie wnętrz, można jedynie przypuszczać że piętro posiadało reprezentacyjny charakter, z dekoracyjnymi posadzkami i stolarką, ścianami i sufitami zdobionymi sztukaterią i polichromią, której resztki się zachowały oraz bogatymi kaflowymi piecami. Po stronie północno - zachodniej pałacu rozciągał  się ukształtowany w formie dwóch tarasów, prawie dwuhektarowy park. W 1888 r. Zebrzydowice w związku ze znacznym zadłużeniem majątku zostały wystawione na sprzedaż. Nabył je, wraz zamkiem hrabia Henryk Larisch von Monnich. Sam zamek stracił wtedy swój rezydencjonalny charakter stając się siedzibą administracji majątku. Uszkodzony w znacznym stopniu  podczas działań wojennych, zamek został odbudowany w latach 60-tych XX w. Obecnie w zamku mieści się siedziba gminnego Ośrodka Kultury.