Murowany zamek powstał w XV w. na miejscu drewnianego grodu z X, XI w. Obiekt przechodził w ręce książąt linii oświęcimskiej i opolskiej a jako lenno królów czeskich w ręce Habsburgów. Wykupiony przez rodzinę Redernów został odbudowany w stylu renesansowym. W 1790 r. gościł tutaj Johann Wolfgang Goethe. W latach 1791 - 1797 zamek należał do ojca Josepha von Eichendorffa. W 1897 r. Eichendorffowie sprzedali zamek Adamowi Gaschinowi. To były ostatnie lata świetności zamku. W 1811 r. w zamku wybucha pożar, po którym budowla staje się ruiną. W latach 1957 - 63 zostaje częściowo odbudowana, obecnie mieści się w nim Centrum Kultury.
Zamek pochodzi z XV w. w II połowie XX w. został częściowo zrekonstruowany. W X-XI w. na miejscu obecnego zamku stał drewniany gród, należący w okresie rozbicia dzielnicowego do książąt śląskich, który zastąpiono murowanym zamkiem na początku XV w. W 1429 r. zamek został zniszczony przez husytów, a odbudował go i uczynił z niego swoją stałą siedzibę Przemysław Toszecki, książę z linii oświęcimskiej. Po śmierci Przemysława Toszeckiego w 1484 r. zamek był własnością książąt opolskich do śmierci Jana II Dobrego w 1532, a potem jako lenno królów czeskich przeszedł w ręce Habsburgów.Potem zastawiony rodzinie Redernów został przez nią wykupiony w 1592 r. i odbudowany w stylu renesansowym. Redernowie nie tylko naprawili zniszczenia spowodowane pożarem z 1570, ale dodatkowo dobudowali pomieszczenia mieszkalne w części bramnej. Siostrzenica Jerzego II Rederna wyszła za mąż za hrabiego Kaspra Colonnę, któremu później jako właścicielowi zawdzięczał toszecki zamek kolejną przebudowę. W XVIII w. zamek kilkakrotnie zmieniał właścicieli, najpierw był nim baron Johann Dietrich von Peterswald, potem Franciszek Karol Kotuliński, Pasadowscy, w końcu rodzina poety Josepha von Eichendorffa. Niemiecki poeta Johann Wolfgang von Goethe był gościem na zamku w dniu 3.09.1790 r. o czym pisał chwaląc zamkową gościnność. W 1897 Eichendorfowie sprzedali posiadłość hrabiemu Franciszkowi Adamowi Gaschinowi. Czterokondygnacyjna baszta u podstawy czworoboczna, powyżej ośmioboczna stoi na swoim pierwotnym miejscu, kryjąc pod sobą głębokie lochy. Budynek od płn. strony muru obronnego był w XVII w. stajnią, świadczą o tym zachowane ozdobne żłoby końskie w formie wnęk; w XVIII w. zamieniony został na oranżerię. Ostatnie lata świetności zamku należały do rodu Gaschin, wiek XIX był dla obiektu początkiem końca. Dokładnie 29.03.1811 r. cały zamek strawił pożar. Z tą datą wiąże się też legenda o Złotej Kaczce, którą uciekając przed pożarem zabrała ze sobą hrabina Gizela von Gaschin. Ponoć cenny skarb dalej spoczywa w podziemnych korytarzach. Po pożarze z 1811 nie planowano już odbudowy rezydencji; w 1840 ruinę kupił Abraham Guradze. Rodzina Guradze była w posiadaniu zamku do II wojny światowej. W latach 1957-1963 zamek został częściowo odbudowany. Obecnie zamek stanowi siedzibę Centrum Kultury "Zamek w Toszku". Pod koniec galeri znajduje się zdjęcie ratusza na rynku w Toszku. Nazwa miasta wg legendy wzięła się od psa o imieniu Toszek, który uratował życie księciu. Na rynku zobaczyć można też kolumnę z postacią św. Jana Nepomucena.
