Zamek w Kamieniu Śląskim należał do wielu rodzin szlacheckich m.in. w XII w. do rodu Odrowążów, od XVI w. do rodu Strzałów i Rokowskych. Na przełomie XVII i XVIII w. na miejscu zamku powstał pałac, który od XVIII w. aż do końca II wojny światowej należał do rodu Larishów i Strachwitzów.

Kamień Śląski jest znany też jako miejsce narodzin (1183 r.) i kultu św. Jacka. Rozpoczął on się w tutejszym kościele parafialnym a w 1715 r. przeniósł do kaplicy, która powstała z przebudowanej komnaty narodzin św. Jacka.

Pod koniec II wojny światowej pałac zamieniono na szpital wojskowy ze względu na funkcjonujące obok lotnisko, które mogło transportować rannych żołnierzy. W styczniu 1945 r. do Kamienia Śląskiego wkroczyły wojska radzieckie, które splądrowały pałac i kaplicę. Kaplica św. Jacka po ograbieniu została spalona. Od grudnia 1945 r. w pałacu mieścił się Państwowy Dom Dziecka, który istniał tutaj do 1954 r. Potem budynek pałacowy został zamieszkany przez zołnierzy Armii Radzieckiej, gdyż wraz z lotniskiem stanowił odtąd kompleks wojskowy. Od lat 70-tych XX w. opiekę nad zamkiem i lotniskiem przejęło Wojsko Polskie. Wszystko to wraz z pożarem, które nawiedziło zamek w 1971 r. spowodowało dewastację obiektu. W 1990 r. całość została przekazana Diecezji Opolskiej. Hojność darczyńców i sponsorów sprawiła, że w ciągu czterech  lat kompleks odbudowano. W 1994 r. dokonano uroczystego poświęcenia i oddania do użytku Sankturarium św. Jacka, pałac i resztę budynków. Do Sanktuarium znowu licznie przybywają pielgrzymi a do zamku turyści. W pomieszczeniach zamkowych utworzono Europejskie Centrum Konferencyjne. Oprócz tego w kompleksie znajduje się Sebastianeum Silesiacum - Zespół Turystyczno-Wypoczynkowo-Rehabilitacyjny, grota solna i restauracja. Całość otoczona jest pięknym parkiem krajobrazowym.