Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
 

Zamek zaczął budować w 1329 r. Spycimir Leliwita w rok po nadaniu mu przez króla wsi o nazwie Tarnowiec (Tarnów Mały). Datę tę przekazała siedemnastowieczna Kronika OO Bernardynów. W 1331 r. zostaje już poświęcona kaplica na zamku. Zamek w Tarnowie pierwotnie był zapewne kamienno-ceglaną budowlą, wzorowaną na wcześniejszych chronologicznie naddunajeckich warowniach w Rytrze i niedalekim Czchowie.

Obiekt posiadał potężną wieżę tzw. ostatecznej obrony, niewielką część rezydencjalną, wspomnianą już kaplicę, mur obwodowy z bramą i wzniesiony był na pagórku północnego stoku Góry św. Marcina. Dzisiaj zobaczyć możemy ledwo widoczne zarysy zamku wysokiego. W 1441 r. zamek został zdobyty i spalony przez Węgrów. Odbudował go Jan Amor Tarnowski w drugiej połowie XV w. Kilkadziesiąt lat później swą rezydencję z nowoczesnymi wówczas fortyfikacjami bastionowymi stworzył tutaj hetman Jan Tarnowski Zachował się z nich dość dobrze tzw. arsenał od strony wschodniej z filarami i resztkami sklepień. Na zamku znajdowała się wtedy biblioteka, zbrojownia, skarbiec, rodowe muzeum. Na tzw. przygródku (była to zachodnia, gospodarcza część zamku) znajdowały się spichrze, piekarnia, browar oraz zwierzyniec. Z zamku wysokiego na przygródek (czyli zamek niski) droga prowadziła przez most nad wykutym w skale siodłem, oddzielającym dwa zamki. Po śmierci syna hetmana - Jana Krzysztofa zamek oddziedziczyła jego siostra Zofia - żona księcia Konstantego Ostrogskiego. W 1570 r. po jej śmierci o zamek toczyła się wojna między rzochowską linią Tarnowskich a linią Ostrogskich. Zamek został zdobyty i złupiony w nocy z 17 na 18 kwietnia 1570 r. Od tego czasu przestał być wielkopańską rezydencją. Urzędowali tutaj starostowie Ostrogskich, Zasławskich, Lubomirskich i Sanguszków. Zamek powoli zaczął być opuszczany i stopniowo popadał w ruinę. W 1723 r. Sanguszkowie przenieśli zwierzchność zamkową do dworu w Gumniskach. Od 1747 r. ruiny ulegają rozbiórce. Materiał służy m.in. do budowy kościoła i klasztoru PP Bernardynek. Kamieniarka (portale, obramienie kuchenne) prawdopodobnie znajduje się w tarnowskich kamienicach przy rynku oraz w wymienionym już kościele i w pałacu Sanguszków w Gumniskach. W 1848 r. na resztę ruin zaczęto sypać kopiec pamiątkowy poświęcony ofiarom rabacji galicyjskiej, jednak prace te z polecenia ówczesnych władz zostały przerwane. W 1939 r. ruiny wraz z otaczającym je terenem książę Roman Sanguszko podarował miastu. Zaczęto prowadzić tutaj jeszcze przed wojną pierwsze prace archeologiczne. W latach 1963 - 1969 z inicjatywy Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Miasta Tarnowa podjęto zakrojone na szeroką skalę prace nad odsłonięciem ruin i dokonano ich częściowej rekonstrukcji i zabezpieczenia.