Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
 

Karpniki to stara wieś, której początki sięgają XIV w. Była ona ściśle związana z zamkiem Sokolec, którym władał Clerosa von Bolitz (Bolcze). Po nim właścicielem wsi był Rydygier Wiltberg, który w 1389 r. sprzedał ją Titze Schindzowi.

W okresie wojen husyckich Karpniki oraz zamek Sokolec zostały prawdopodobnie zniszczone. W 1432 r. właścicielem jest Kuncze auf Predel, który w 6 lat później sprzedaje zamek i dobra swojemu krewnemu Beelerowi von Rychbach. Zniszczony zamek Sokolec staje się w tym czasie siedzibą rycerzy-rabusiów. Dlatego w Karpnikach wzniesiono wtedy pradopodobnie pierwszy dwór lub mały zamek przenosząc tu siedzibę majątku. Poprzedni właściciel dóbr sprzedał włości kanclerzowi księstwa świdnicko-jaworskiego Hansowi Schoffowi zu Gotsche - panu na Starej Kamienicy i Chojniku. Kanclerz założył w Karpnikach swoją siedzibę rodową, która po jego śmierci w 1464 r. przeszła na jego synów. W 1580 r. ostatni z tej linii von Schaffgotschów, Adam sprzedał Karpniki Fridrichowi von Kanitz und Talowitz za kwotę 25 tys. talarów. Nowy właściciel zmarł już po pięciu latach, a jego następcą został Christoph Friederik Kanitz, który po pożarze w 1593 r. zabrał się za odbudowę zamku w renesansową rezydencję. Podczas wojny trzydziestoletniej zmieniały się losy tak zamku jak i wioski. W latach 1633 - 34 we wsi stacjonowały kolejno odziały austriackie i szwedzkie pustosząc okolicę. Do 1648 r. posiadaczką dóbr była wdowa Lukrecja von Kanitz, a po niej Reiner von Winterfeld, który zmarł w 1651 r. pozostawiając majątek żonie - Johannie von Winterfeld. Po jej śmierci od 1658 r. Karpniki należały do Anny Elizabeth von Schonaich, która sprzedała je w 1679 r. hrabiemu Balthazarowi von Hoynowi. W rękach tej rodziny majątek pozostawał do 1725 r. kiedy to odkupił go hrabia Franz Wilhelm von Schaffgotsch. W ten sposób dobra wróciły do poprzednich właścicieli ale z innej już linii. Po śmierci w 1774 r. hrabiego von Schaffgotsch Karpniki stały się od 1777 r. królewszczyzną przeznaczoną dla klasztoru krzeszowskiego. W 1784 r. dobra karpnickie odkupił hrabia Wilhelm von Reden z pobliskiego Bukowca. W 1787 r. pozbył się on jednak Karpnik na rzecz ministra hrabiego Carla von Hoyma. On również nie był długo właścicielem bo w 1789 r. sprzedał Karpniki baronowi Kasparowi von Zedlitz. Wielką zmianę w dziejach Karpnik przyniósł początek XIX w. gdy w 1822 r. zamek z dobrami kupił za 118 tys talarów książę pruski Wilhelm von Hohenzollern, brat króla Fryderyka Wilhelma III. Książę Wilhelm przystąpił do generalnej przebudowy zamku na romantyczną rezydencję, która zasłynęła jako wspaniały obiekt z bogatymi zbiorami sztuki. W zamku gościły znakomite osobistości odwiedzające w lecie monarchę pruskiego i jego rodzinę, byli tu: car Mikołaj (jeszcze jako Wielki Książę), Wielkie Księżne Olga i Aleksandra Teodorowna, książę Piotr Wołkoński, caryca Katarzyna II. Zamek stał się centrum kultury, nie tylko ze względu na wspaniałe zbiory dzieł sztuki i bogatą bibliotekę. W rękach męskich potomków lini Hohenzollernów, Karpniki pozostawały do II połowy XIX w. Potem miały je córki księcia Wilhelma. W 1871 r. właścicielami były dzieci księcia Wilhelma, ale w Karpnikach rezydował jako marszałek dworu komandor podporucznik von Stanisław Paul, który zbudował dla siebie okazały pałacyk. W drodze dziedziczenia i spłat od 1893 r. cały majątek znalazł się w rękach Wielkiego Księcia Ernsta von Hessen-Darmstadt. W II połowie XIX w. wieś stała się letniskiem, które przyciągało wielu turystów. Magnesem był zamek ze swoimi zbiorami, które udostępniono do zwiedzania poza okresem pobytu właścicieli. W 1880 r. wstęp do zamku wynosił 50 fenigów od osoby. Zachwyty budził też zamkowy park z rzeźbami, budowlami ogrodowymi oraz willa von Paula. Podczas II wojny światowej w zamku przechowywano wiele cennych dzieł sztuki wywiezionych z Wrocławia i innych miejscowości. Pod koniec wojny zbiory zamkowe częściowo wywieziono, wiele zaginęło lub zostało rozszabrowane, a zamek pozostał opustoszały. Od 1956 r. w zamku mieścił się zakład dla dzieci psychicznie chorych, potem zakładowy dom kolonijny, dom wczasowy dla Zakładów Porcelany, następnie został przekazany władzom gminnym, która  sprzedała go w prywatne ręce. Po zrobieniu małego remontu, poprawieniu dachu, uporządkowaniu obejścia zamek zamknięto dla zwiedzających. Obecnie, po kolejnej zmianie właściciela zamek jest w trakcie remontu, którego celem jest przywrócenie mu jego wyglądu z czasów świetności.

 

Informacje pochodzą z tablicy umieszczonej przed zamkiem