Najprawdopodobniej już w 1132 r. powstał w Leśnicy pierwszy zamek, będący siedzibą książęcą. Zmarł tutaj 7.12.1201 r. Bolesław Wysoki, książę śląski, protoplasta linii książąt wrocławskich panujących na tym terenie do 1335 r. Dwór leśnicki był w tym czasie często odwiedzaną rezydencją książęcą. Przebywali tutaj Henryk Brodaty, jego żona Jadwiga (św. Jadwiga Śląska), Henryk Pobożny.
Po śmierci ostatniego przedstawiciela dynastii Piastów wrocławskich, Henryka VI, w 1335 r. dobra leśnickie przeszły do Korony Czeskiej. Ich nowy właściciel, król Czech Jan Luksemburski sprzedał w 1339 r. Leśnicę wraz z dworem mieszczaninowi wrocławskiemu Gysko de Reste za 300 praskich groszy. Od tej pory zaczęła się blisko 700 letnia historia licznych zmian właścicieli zamku w Leśnicy. Już w XIV w. majątek leśnicki wraz z dworem należał do kilku patrycjuszowskich rodów wrocławskich. Początkowo stanowił własność braci von Sitten, od 1348 r. należał do Petera Riegera, po czym przejęty został przez Otto von der Neisse, a w latach 1377 - 1399 zarządzał nim Nikolaus Klettendorf. W 1412 r. w posiadanie Leśnicy wszedł Michael Banke, który osiem lat później otrzymał zgodę na budowę zamku w miejsce dotychczasowej zabudowy. Nie wiadomo czy zamierzenie zostało zrealizowane bowiem już w 1428 r. wojska husyckie zniszczyły Leśnicę, zaś w 1459 r. siedzibę spalili wrocławscy mieszczanie z obawy przed możliwością opanowania jej przez husyckiego króla Jerzego z Podiebradu. W latach 1494 - 1641 zamek stał się własnością rodu von Höring. Przedstawiciel tej rodziny, Heinrich von Höring, w 1610 r. wybudował nowe, ufortyfikowane założenie. Urządzoną z przepychem siedzibę rodu odwiedził w 1611 r. król czeski Maciej II (od 1612 r. cesarz niemiecki). wojna trzydziestoletnia tocząca się w latach 1618 - 1648 również na ziemiach śląskich, doprowadziła w 1633 r. do zniszczenia niedawno ukończonej budowli. Po wojnie, w 1651 r. Leśnicę kupił starosta śląski Horatius von Forno. W rękach rodziny von Forno zamek leśnicki pozostawał, z krótką przerwą na początku XVIII w. do 1733 r. kiedy został sprzedany wrocławskiemu zakonowi Krzyżowców z czerwoną gwiazdą. Zamek leśnicki został przez krzyżowców przebudowany na okazałą barokową budowlę. W tym też czasie na placu przy trakcie prowadzącym do Środy Śląskiej został ustawiony pomnik św. Jana Nepomucena i Matki Boskiej. Po zajęciu Śląska przez Prusy w 1742 r. zakon sprzedał pałac baronowi Ferdinandowi von Mudrach. W 1761 r. stał się własnością rodziny von Maltzan, pozostając w ich rękach do 1836 r. W 1837 r. utworzono ordynację z dóbr Leśnicy, Mokrego i Ratynia, należącą do rodziny von Wylich i Lottum, która zarządzała nią do 1945 r. Ostatnim ordynatem i właścicielem zamku był baron Ludolf von Weltheim-Lottum. W czasie działań wojennych na terenie Dolnego Śląska w 1945 r. pałac nie uległ zniszczeniu. W 1958 r. zabezpieczono budowlę, a w latach 1959 - 1963 przeprowadzono prace adaptacyjne pałacu na potrzeby domu kultury. W 1962 r. obiekt został wpisany do rejestru zabytków miasta Wrocławia. Po 1974 r. przeprowadzono adaptację piwnic i kazamatów, a w 1995 r. remont elewacji budynku. Obecnie w pomieszczeniach zamku leśnickiego znajduje się siedziba Centrum Kultury "Zamek".
