W I połowie XIV w. Kazimierz Wielki rozpoczął potężne przedsięwzięcie fortyfikacyjne, mające na celu ochronę granic Polski. Polegało ono na tym, że za panowania tego króla wybudowano ponad 50 zamków pełniących głównie funkcje obronne.

W tym okresie wzniesiono w Ostrzeszowie mury obronne i budynki będące typowym przykładem zamku nizinnego. Na sztucznie usypanym wzniesieniu zbudowano zamek obronny, który był siedzibą starosty ostrzeszowskiego. W roku 1370 król Ludwik Andegaweński przekazał go oraz okręg (będący częścią ziemi wieluńskiej) w lenno księciu Władysławowi II Opolczykowi. Podczas wojen Opolczyka z królem Władysławem Jagiełłą, w trakcie kampanii z roku 1393, został zdobyty przez siły królewskie. Zburzono go w czasie najazdu szwedzkiego. Częściowo odbudowany do końca XVIII wieku był siedzibą sądu, jednak nigdy już nie wrócił do dawnej świetności. W roku 1845 pruscy zaborcy świadomie niszcząc polskie pamiątki rozebrali zamek, a cegłę wykorzystali do budowy browaru i sąsiednich zabudowań. Wieża została rozebrana częściowo na początku XX wieku. Na podstawie zachowanych fragmentów murów można zrekonstruować wygląd pierwotny budowli. Zamek zbudowano z cegły na planie prostokąta o wymarach ok. 27 na 39 metrów. Mury miały grubość od 2,2 do 2,4 m. Pięciokondygnacyjną więżę wzniesiono także z cegły na planie kwadratu. Na wysokości 11 metrów przechodzi ona w ośmiobok. Wejście do wieży znajduje się od strony północnej. Pełniła ona funkcje strażnicze i mieszkalne, a także służyła do ostatecznej obrony. Wieża, zwana potocznie ostrzeszowską basztą, o wysokości 24 metrów została odrestaurowana w latach 70-tych XX wieku i jest obecnie punktem widokowym, z którego można podziwiać panoramę miasta/ Wewnątrz urządzono wystawę narzędzi tortur i zbroi. Na dziedzińcu zamkowym organizowane są liczne imprezy plenoerowe - koncerty i widowiska historyczne.

Źródło: tablica informacyjna obiektu