Pałac Lubomirskich znajduje się w południowo-wschodniej dzielnicy Przemyśla w Bakończycach, które kiedyś były osobną wsią. Zespół pałacowy i folwarczny znajdujący się tutaj wybudowano w latach 1885–1887 na polecenie księcia Hieronima Adama Lubomirskiego, według projektu Maksymiliana Nitscha.

Osadzono go na planie prostokąta z przylegającymi do niego ryzalitami i basztami, tarasem oraz wieżą z glorietą widokową. Eklektyczny pałac łączył w sobie elementy neobarokowe, neogotyckie i neoromańskie. Posiadał dwa piętra i około 30 pomieszczeń i otoczony był 7 hektarowym parkiem ze stawem i wyspą. Oprócz oficyn znajdował się tam też browar i folwark z hodowlą koni. Po śmierci Hieronima Lubomirskiego właścicielką Bakończyc wraz z gruntami stała się jego córka Karolina. Działania I wojny światowej (którą Lubomirscy spędzili w Wiedniu) spowodowały pożar pałacu i zniszczenie dachu. Kiedy wybuchła II wojna światowa Bakończyce i pałac zostały zajęte najpierw przez wojska radzieckie a potem przez niemieckie. W 1940 r. zmarła Karolina Lubomirska nie pozostawiając po sobie potomka. Ostatnim formalnym właścicielem dóbr stał się Jerzy Ignacy Lubomirski, lecz nigdy nie objął ich w faktyczne posiadanie. Po wojnie pałac stanowił siedzibę technikum rolniczego, a od 1 czerwca 2001 r. w części pałacowych pomieszczeń funkcjonowała Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa. Od 2006 r. pałac należy do Państwowej Wyższej Szkoły Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu. Odnowiony park służy mieszkańcom jako miejsce do spacerowania i do odpoczywania.

Źródło: wikipedia.pl