Data powstania murowanego zamku krzyżackiego w Brodnicy jest trudna do ustalenia. Źródła podają dwie wersje: lata 1312 -  1330 lub 1305 - 1317. Po bitwie pod Grunwaldem zamek i miasto poddały się wojskom polskim ale w 1411 r. wróciły ponownie pod władzę zakonu.

Do 1454 r. władzę na zamku sprawowali komturzy, potem miasto i zamek zostały zajęte przez oddziały Związku Pruskiego. W 1456 r. papieska bulla nakazała zwrot ziem pod władzę krzyżacką. W 1466 r. po zawarciu pokoju w Toruniu, ziemie wróciły pod panowanie polskie. Czeskie wojska w służbie zakonu pod wodzą Bernarda Szumborskiego, które zajęły podzamcze, opuściły je dopiero w 1479 r. W latach 1485 - 1604 ziemie brodnickie znajdowały się w rękach rodu Działyńskich. W 1604 r. Anna Wazówna - siostra Zygmunta III Wazy otrzymała w posiadanie starostwa golubskie i brodnickie. Był to najpomyślniejszy okres dla tych regionów powodujący szybki ich rozwój. Śmierć Anny Wazówny na brodnickim zamku w 1625 r. rozpoczęła okres konfliktów zbrojnych niszczących gospodarkę. W 1772 r. po pierwszym rozbiorze Polski Brodnica przeszła pod panowanie Prus. W 1785 r. Prusacy rozbierają zamek i mury obronne miasta. Dopiero w 1842 r. Fryderyk Wilhelm IV wstrzymał tę dewastację. To co zostało z zamku to wieża, fundamenty i piwnice, które zostały odkopane w 1940 r. W 1953 r. rozpoczęto prace konserwatorskie. W piwnicach zamkowych zostało utworzone muzeum archeologiczne, prezentujące ceramikę, ozdoby, narzędzia itd. Ośmioboczna wieża o wysokości 50 metrów z górnym tarasem widokowym została udostępniona dla turystów.