Suliszowice - jedno z dziesięciu sołectw w gminie Żarki, położone w obrębie Parku Krajobrazowego Orlich Gniazd. Najcenniejszym obiektem w Suliszowicach są ruiny średniowiecznej strażnicy. Na wysokiej skale (400 m.n.p.m.) pod koniec XIV w. lub na początku XV w. została wybudowana prawdopodobnie przez ówczesnego wójta strażnica obronna.
Podobnie jak inne tego typu obiekty nie posiada ona wystarczającej dokumentacji pozwalającej na precyzyjne ustalenie daty budowy i jej losów. Nieznany jest z imienia również założyciel warowni. Niektóre źródła podają, że jej twórcą był król Kazimierz Wielki, a w latach 1370 - 1391 weszła wraz ze wsią w skład ziem lennych podległych pod księcia opolskiego Władysława. W 1581 r. po raz pierwszy była wzmiankowana. Na przełomie XV i XVI w. opuszczona. Strażnica składała się z części górnej i dolnej. Cała fortyfikacja z fosami i skałą zajmowała obszar 2 tys m2 (z tego podstawa skały stanowiła 40 % całej powierzchni) Górna część znajdowała się na wysokiej na 15-20 metrów skale. Wejście do zamku górnego prowadziło po drabinach i pomostach. Z dawnej wieży mieszkalno-obronnej zachował się tylko wydłużony niespełna 20-to metrowej długości pas muru stykającego się ze skałą. Zamek dolny był otoczony wałem ziemnym i fosą i rozciągał się u podnóża skały. Granice majdanu gospodarczego określają wyraźnie ślady fos i nasypów, będące podstawą drewniano-ziemnych zapór. Od strony wschodniej wysokość wzniesienia wynosi ok. 7 metrów, a przypuszczalna zapora drewniana mogła je podwyższać o kilka metrów. Po stronie północnej widoczne są wyraźnie podwójne zabezpieczenia: wał ziemny, stanowiący podstawę zapory oraz fosy. Stronę południową zabezpieczał prawdopodobnie ostrokół na wale ziemnym. Głęboka fosa i nasyp ziemny za nią nie wskazują na istnienie mostu. Według śladów ziemnych, wjazd znajdował się w północno-wschodnim narożu skalnego garbu porośniętego murawą i prowadził w kierunku środkowej części majdanu gospodarczego. Być może, że wszystkie wieże mieszkalno-obronne były zamieszkiwane tylko w wypadku bezpośredniego zagrożenia oraz jako punkt obserwacyjny i miejsce stałej komunikacji pomiędzy obiektami sąsiednimi. W normalnych warunkach mieszkańcy mogli korzystać z domów drewnianych wznoszonych na dziedzińcach i majdanach gospodarczych znajdujących się na terenie fortyfikacji u podnóża skał. Ostatnio badacze przychylają się coraz częściej do teorii, że strażnica w Suliszowicach wraz z pobliską strażnicą w Przewodziszowicach stanowiły taktyczne miejsca wsparcia dla zamku w Ostrężniku. W latach 70-tych XX w. w obrębie fortyfikacji zbudowany został dom letniskowy. Skała z ruiną i część dawnego majdanu gospodarczego została ogrodzona i wstęp do niej jest niemożliwy. Widok jest utrudniony dodatkowo gęstą roślinnością. Oprócz tego, we wsi zobaczyć można pozostałości dawnych studni w przysiółkach Podlesie i Zastudnie. W pierwszym przypadku wyróżnia oryginalna drewniana konstrukcja wraz z kamienną cembrowiną. Na Zastudniu zachował się żuraw - jedyny w gminie Żarki. Studnie tego typu składały się z czterech części: podpory, szyi żurawia, obciążnika i czerpaka, który niejednokrotnie sięga wysokości 10 metrów. Nabieranie wody następowało poprzez nachylenie szyi z umocowanym nad studnią czerpakiem (np. wiadrem) ku wodzie, zaczerpnięcie i uniesienie czerpaka, ułatwione dzięki umieszczonemu na drugim końcu szyi obciążnikowi.
