Miasto Skała położone ok. 20 km od Krakowa jest jednym z najstarszych miast Małopolski. Już w początkach XIII wieku Skała była wymieniana jako gród piastowski, o który zacięte walki toczyli między sobą książęta piastowscy, pretendenci do tronu krakowskiego.

Bogata historia miasta rozpoczyna się lokacją, która miała miejsce 10 listopada 1267 r. i jest zasługą klaryski Salomei, siostry księcia krakowskiego Bolesława Wstydliwego, która do pobliskiego Grodziska przeniosła klasztor z Zawichostu. Skała jako miasto klasztorne lokowane zostało na ważnym szlaku handlowym, biegnącym z Krakowa na Śląsk i dalej do Wielkopolski. Już od początku swego istnienia Skała stała się ważnym ośrodkiem handlowo-gospodarczym województwa krakowskiego. Miasto kilkakrotnie ulegało pożarom m.in. w latach 1611, 1737, 1763, 1810, dwukrotnie w 1914 roku oraz we wrześniu 1939 roku. W 1794 r. po bitwie racławickiej Tadeusz Kościuszko właśnie tutaj kazał założyć obóz wojskowy, który miał za zadanie zabezpieczyć komunikację w północnej części województwa, między Krakowem a granicą pruską. 18 maja 1794 roku doszło do bitwy z wojskami pruskimi, które przejściowo zajęły obóz i miasto. Po III rozbiorze Rzeczypospolitej Skała znalazła się na krótko pod panowaniem austriackim. Od 1809 r. należała do Księstwa Warszawskiego, a decyzją kongresu wiedeńskiego w 1815 roku włączono ją do Królestwa Polskiego, zależnego od Rosji. Wiek XIX jest okresem spadku znaczenia miasta. Oddzielenie Skały od Krakowa granicą państwową doprowadziło do zerwania wielowiekowych tradycji gospodarczo-handlowych między oboma miastami. W 1863 r. okolice Skały były ośrodkiem działalności i walk oddziałów powstańczych, początkowo Apolinarego Kurowskiego, który założył obóz wojskowy w pobliskim Ojcowie, a następnie gen. Mariana Langiewicza. Wskutek reformy administracyjnej w Królestwie Polskim w 1870 r. Skała utraciła prawa miejskie. 6 września 1939 roku Skała została zajęta przez wojska hitlerowskie, a następnie w znacznym stopniu spalona. Podczas okupacji Skała była ośrodkiem ruchu oporu, głównie Armii Krajowej i Batalionów Chłopskich. W 1987 roku uchwałą Rady Państwa PRL Skała ponownie stała się miastem. Miasto zachowało po dziś dzień układ przestrzenny otrzymany w średniowieczu. Do jego zabytków zaliczyć można: kościół p.w. św. Mikołaja, którego najstarsza część wzniesiona została w II połowie XIV w. oraz dzwonnica  znajdująca się przy południowo - zachodnim skraju świątyni. Dzwonnica została odnowiona po pożarze kościoła w 1765 r. Jest ona posadowiona na kamiennej podmurówce i ma konstrukcję słupowo-ramową opartą na planie kwadratu. Składa się z dwóch kondygnacji. W ścianach piętra wycięte są prostokątne otwory, przez które widać bardzo ciekawą konstrukcję dachu. Wewnątrz zawieszone są dzwony odlane w 1767 r. przez Baltazara Roszkiewicza z Piotrkowa.

Źródło: wikipedia. pl i tablica informacyjna obiektu