Historia Szklarskiej Poręby rozpoczyna się wraz z rozwojem hutnictwa i poszukiwaniami kamieni szlachetnych i kruszców. W XIV w. zapoczątkowano tutaj produkcję szkła - przyczyniło się to do powstania pierwszej huty szkła. W tym czasie na okolicznych terenach dokonywano masowych wyrębów lasów (od tego powstała nazwa Szklarska Poręba). Obecnie miasto jest największą stacją klimatyczną Dolnego Śląska, znaną i cenioną od połowy XIX wieku. Turystyka zaczęła się rozwijać na tym terenie od połowy XIX w. Miasto i okolice stanowią doskonały punkt wypadowy wycieczek w głąb Karkonoszy i Gór Izerskich.

Szklarska Poręba położona jest w dolinie rzeki Kamiennej i jej dopływów (Kamieńczyka i Szklarki), na wys. 440-886 m n.p.m. Nad miastem dominuje szczyt Szrenicy (1362 m n.p.m.) - położonej w zachodniej części Karkonoszy, w pobliżu granicy państwowej z Czechami, na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego. Warunki klimatyczne miasta porównywalne są do walorów miejscowości alpejskich położonych na wysokości 2000 m n.p.m. Miasto jest ośrodkiem sportów zimowych, gdyż pokrywa śnieżna zalega tu średnio przez 110 dni w roku.