Zamek Troki (Trokai) zwany również "małym Malborkiem" położony jest na wyspie na Jeziorze Galwe. Wzniesiony został na przełomie XIV i XV w. przez wielkiego księcia litewskiego Kiejstuta i jego syna Witolda. W 1377 r. zamek zaatakowali Krzyżacy i budowla odniosła poważne straty. Kiedy Kiejstut został zamordowany, zamek stał się przedmiotem walki pomiędzy Jagiełłą a Witoldem. Dopiero zgoda pomiędzy braćmi stryjecznymi pozwoliła na kontynuowanie prac.

Wkrótce zamek został powiększony o dobudowane dwa skrzydła i 35 metrową wieżę, która oprócz cech obronnych mieściła też kaplicę i pomieszczenia mieszkalne. Jednym z najważniejszych elementów tego kompleksu zamkowego był pałac z wewnętrznym dziedzińcem otoczonym drewnianymi galeriami. W skrzydle południowym mieściła się ogromna Hala Książęca (o wymiarach 10 na 21 metrów). W tej fazie budowy zamku używano czerwonej cegły a całość utrzymywana była w stylu gotyckim. Następne prace dotyczyły modernizacji i wzmacniania zamku (np. poprzez rozbudowanie murów obronnych i dobudowania dodatkowych galerii, z których można było w razie ataku prowadzić ogień). W każdym rogu zamku wybudowano wieże, z których jedna przystosowana została na więzienie. Na wyższych piętrach wież przechowywano działa zamkowe i magazynowano amunicję. Po bitwie pod Grunwaldem zamek stracił swoje wojskowe znaczenie. Twierdza została przekształcona na rezydencję książęcą. Obiekt został przebudowany w stylu renesansowym kiedy znalazł się w rękach Zygmunta Starego i Zygmunta Augusta. W czasie wojen z Moskwą zamek został zrujnowany a z odbudowy zrezygnowano. Pierwsze plany rekonstrukcji zamku pojawiły się w XIX w. W 1905 r. władze carskie zadecydowały o konserwacji ruin i częściowe odrestaurowanie zamku. Również w czasie I wojny światowej prac konserwatorskich podjęli się Niemcy. W latach 1935 - 1941 były one kontynuowane. Po II wojnie światowej prace prowadzone były etapami. Zamek został odbudowany w stylu gotyckim (według stanu z XV w.). W części zamku mieści się muzeum.